Ήταν Κυριακή πρωί,και θα πήγαινα στην προπόνηση.Ξεκλείδωσα την πόρτα,όμως άφησα τα κλειδιά πάνω.Βγήκαμε από το σπίτι,και κλείσαμε την πόρτα.Ο μπαμπάς μου πήγε να κλείδωσει,αλλά δεν μπορούσε,αφού είχα αφήσει τα κλειδιά από πίσω.Φυσικά,δεν πήγα στην προπόνηση.Έπρεπε να σκεφτούμε πως θα μπορούσαμε να μπούμε μέσα στο σπίτι.Για κακή μας τύχη,δεν είχαμε καθόλου λεφτά μαζί μας (υποτίθεται στην προπόνηση θα πήγαινα,δεν θα τα χρειαζόμασταν) και ο κλειδαράς χρειάζοταν 80 ευρώ.Για μισή ώρα,βάζαμε τα κλειδιά στην κλειδαρια μπας και τελικά τα άλλα κλειδιά πέσουν και καταφέρουμε να μπούμε.Κανένα αποτέλεσμα,φυσικά.Τότε,θυμήθηκα πως η αδερφή μου είχε πάρει μαζί της το tablet της,γιατί θα βαριόταν όση ώρα εγώ έκανα προπόνηση.Έτσι,κοιτάξαμε διάφορες ιστοσελίδες.Τελικά,βρήκαμε πως μπορείς να ρίξεις τα κλειδιά από την κλειδαριά με ένα σύρμα.Έτσι,ο μπαμπάς μου χάλασε μια παλιά ομπρέλα και της έβγαλε ένα σύρμα.Με το σύρμα,μέσα σε 5 λεπτά σπρώξαμε τα κλειδιά και μπορέσαμε επιτέλους να μπούμε μέσα στο σπίτι μας.Χαρήκαμε πάρα πολύ,και ανακουφιστήκαμε.Πιο πολύ χάρηκε η μικρή μου αδερφή,γιατί νόμιζε πως δεν θα μπορούσαμε να ξαναμπούμε στο σπίτι μας.Αυτό τώρα μας έγινε ηθικό δίδαγμα,και κοιτάμε την πόρτα μήπως έχουμε αφήσει τα κλειδιά από πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου